Inwestycji projektowanie

Inwestycji projektowanie, czynności mające na celu przygotowanie dokumentacji (np. technicznej, projektowo-kosztorysowej), stanowiącej podstawę do realizacji obiektów inwestycyjnych. W szerokim pojęciu, projektowanie jest zamierzoną działalnością, w której precyzuje się koncepcję obiektu i przygotowuje się jego wykonanie. P.i. obejmuje projektowanie nieruchomych (budowlanych i trwale zmontowanych) składników majątku trwałego, jest zatem dziedziną węższą od projektowania technicznego, którego przedmiotem są np. ruchome dobra, stanowiące obiekt zakupu inwestycyjnego. W p.i. wyodrębnia się fazę programowania, w której precyzuje się, co ma być przedmiotem inwestowania i w jakim celu, oraz fazę właściwego projektowania, w której odpowiada się na pytania: jak i kosztem jakich nakładów, zostanie zrealizowany dany obiekt inwestycyjny. Wynikiem fazy programowania i projektowania jest dokumentacja inwestycyjna (inwestycyjna dokumentacja). Dokumentacja może być opracowana w kolejnych stadiach, jeżeli wymaga tego wielkość i złożoność obiektu. W poprzednio obowiązujących przepisach zawsze występował podział na stadia (np. projekt wstępny, techniczny, szczegółowy, rysunki robocze). Dokumentacja powinna zawierać takie elementy, jak: rozwiązania przestrzenne (urbanistyczne, sytuacyjne), architektoniczno-budowlane, konstrukcyjno-materiałowe (w tym obliczenia statyczne), funkcjonalno-technologiczne (wraz z analizą techniczno-ekonomiczną i rachunkiem ekonomicznej efektywności inwestycji), kosztorysowe (zbiorcze zestawienie kosztów już w założeniach, a kosztorys szczegółowy w dalszych fazach). Projekt organizacji budowy i robót oraz w miarę potrzeby rysunki wykonawcze i warsztatowe sporządza wykonawca. Zależnie od potrzeb prace projektowe powinny być poprzedzone studiami i badaniami (np. wiercenia badawcze), a w początkowych stadiach p.i. należy opracować kilka wariantów rozwiązań w celu wybrania rozwiązania optymalnego. Poszczególne fazy i stadia dokumentacji podlegają uzgodnieniu 1 zatwierdzeniu. Uprawnienia opiniodawcze należą do inwestora oraz rad i kolegiów technicznych organizacji projektujących. Uprawnienia do zatwierdzania dokumentacji mają władze administracyjne (w zakresie swoich kompetencji), np. komisje planowania gospodarczego zatwierdzają celowość gospodarczą, a wydziały budownictwa, urbanistyki i architektury — lokalizację szczegółową i rozwiązania architektoniczno-budowlane. Szczebel hierarchiczny władzy zatwierdzającej dokumentację zależy od wielkości i znaczenia inwestycji. Akceptacja głównych przedsięwzięć inwestycyjnych należy do kompetencji władz naczelnych. W p.i. projektant kieruje się potrzebami inwestora, wynikającymi z założeń i przepisami normującymi p.i. P.i. jest podstawowym narzędziem wprowadzania w życie postępu technicznego. Funkcji tej nie mogą stać na przeszkodzie przestarzałe nieraz i mało elastyczne wytyczne i normatywy projektowania, zmierzające do zabezpieczenia wymagań użytkowych, bezpieczeństwa i optymalnego wykorzystania środków technicznych. Fazy programowania dotyczą standardy budowlane, określające poziom zaspokojenia potrzeb w zakresie przestrzeni i wyposażenia budowli. Ich celem jest utrzymanie nakładów inwestycyjnych w granicach wynikających z jednej strony z ogólnych możliwości gospodarczych i z drugiej — z uzasadnionych potrzeb użytkowych. Normy kosztorysowe ustalają nakłady jednostkowe na roboty, materiały i elementy budowlane. Obiekty realizowane wielokrotnie w celu zaspokojenia podobnych potrzeb użytkowych (np. obiekty mieszkalne, szkolne, magazynowe) mogą być wznoszone na podstawie wspólnej dokumentacji powtarzalnej lub typowej.Typizacja jest ważnym elementem postępu technicznego i organizacyjnego, gdyż pozwala na skrócenie cyklu inwestycyjnego i na obniżenie nakładów inwestycyjnych dzięki masowej produkcji jednorodnych elementów budowlanych (unifikacja) i wielokrotnej realizacji jednakowych obiektów. Warunkiem uzyskania tych efektów jest wysoka jakość i aktualizacja projektów uznanych za typowe. W miarę postępu technicznego i rosnącej złożoności inwestycji p.i. staje się polem pogłębiającego się podziału pracy i kooperacji. Indywidualnego projektanta zastępują zespoły wieloosobowe, złożone z fachowców różnych specjalności, organizowane w formach pracowni i biur projektowych. Całością projektu kieruje generalny projektant. P.i. wywiera decydujący wpływ na efektywność ekonomiczną procesu inwestowania i tyra samym na tempo wzrostu gospodarczego i postępu społecznego. Tym tłumaczy się żywe zainteresowanie, jakie kierownictwo polityczne i gospodarcze przejawia w sprawie jakości p.i., oraz dużą liczbę aktów normatywnych zmierzających do ulepszenia p.i.