Kasy Stefczyka

Kasy Stefczyka, spółdzielnie oszczędnościowo-pożyczkowe organizowane przez chłopów; nazwę tę noszą w Polsce od 1924 dla uczczenia wybitnego pioniera tych spółdzielni, F. Stefczyka. Stefczyk założył pierwszą spółdzielnię oszczędnościowo-pożyczkową w 1890 w Czernichowie pod Krakowem, wzorując się na spółdzielniach niemieckich tego typu organizowanych przez F. W. Raiffeisena. Umiał jednak przystosować ten wzór do stosunków na ziemiach polskich. Główne zasady tych spółdzielni były następujące: 1. mały obszar działalności (ok. 3000 mieszkańców); 2. niskie udziały; 3. bezinteresowna praca zarządu; 4. celowość gospodarcza pożyczek; 5. działalność społeczno-wychowawcza. W przeciwieństwie do kas Raiffeisena wykluczono działalność handlową. Bankiem k.S. była Centralna Kasa Spółek Rolniczych założona w 1909. W okresie 1918—39 k.S. rozwinęły się w całej Polsce; w 1937 było ich 2771, zrzeszały 706 tys. członków.