Współczynnik kapitałowy

Współczynnik kapitałowy, liczba wyrażająca stosunek między wielkością społecznego kapitału a poziomem produkcji społecznej. W.k. występuje jako przeciętny (średni) w danych warunkach technicznych zasób kapitału niezbędny do wytworzenia jednostki dochodu narodowego, a także jako krańcowy w.k., tj. nakład inwestycyjny niezbędny w danych warunkach technicznych do zwiększenia dochodu narodowego o jednostkę. Krańcowy w.k. wyraża stopień kapitałochłonności produkcji. Odwrotność w.k. traktuje się niekiedy jako wskaźnik efektywności inwestycji. W.k. jest elementem formuł wzrostu dochodu narodowego we współczesnych teoriach wzrostu ekonomicznego (modele Harroda—Domara, Kaleckiego, Langego i in.). W teoriach tych tempo wzrostu dochodu narodowego zależy od wielkości stopy inwestycji i wielkości w.k.Tempo wzrostu dochodu narodowego jest wprost proporcjonalne do stopy inwestycji i odwrotnie proporcjonalne do krańcowego w.k. Jeżeli np. stopa inwestycji wynosi 20%, zaś współczynnik kapitałowy 4, wówczas dochód narodowy wzrasta o 5% rocznie. Kształtowanie się przeciętnego w.k. w gospodarce narodowej zależy od poziomu gałęziowych w.k., czyli od współczynników technicznych w poszczególnych gałęziach gospodarki i stopnia wykorzystywania kapitału. Kształtowanie się krańcowego w.k. zależy od typu postępu technicznego realizowanego w inwestycjach, wymagającego stałych, rosnących lub też malejących nakładów inwestycyjnych do uzyskania jednostki produkcji w okresie przyszłym.