Fundusz gromadzki

Fundusz gromadzki, wpłaty i świadczenia ludności oraz wpłaty jednostek gospodarki uspołecznionej, które łącznie z podejmowanymi przez ludność czynami społecznymi służyć mają poprawie warunków życia gospodarczego, socjalnego i kulturalnego mieszkańców gromady. Utworzony został na mocy ustawy z 12 III 1958, zamiast obowiązkowych świadczeń w naturze na niektóre cele publiczne ustalone dekretem z 1951. Obowiązek świadczeń na f.g. mogą również wprowadzić na swoim terenie, na określony czas lub do odwołania, rady narodowe miast, dzielnic i osiedli o charakterze rolniczym. Wysokość stawek wpłat na f.g. dla poszczególnych grup zobowiązanych do świadczeń określa corocznie uchwała gromadzkiej rady narodowej. Zamiast świadczeń pieniężnych — w całości lub w części — gromadzka rada narodowa może wprowadzić obowiązek świadczenia określonej liczby dniówek pracy niewykwalifikowanej lub dla osób mających sprzężaj do dostarczania pod- wód. Zamiana świadczenia pieniężnego na świadczenie w naturze nie może dotyczyć Jednostek gospodarki uspołecznionej. F.g. może być przeznaczony na zaspokojenie potrzeb gromady, zwłaszcza przy budowie i utrzymaniu dróg lokalnych, mostów, ulic itp., urządzeń komunalnych i kulturalno-oświatowych oraz drobnych zakładów produkcyjnych i usługowych, służących potrzebom mieszkańców gromady. Ponadto możliwość przyznawania z funduszu środków na realizację czynów społecznych podjętych przez mieszkańców lub miejscowe organizacje społeczne jest poważnym bodźcem do wyzwalania inicjatywy społeczeństwa. Dochody i wydatki f.g. w latach 1958—63 objęte były budżetami gromad. Począwszy od 1964 fundusz ten wyłączony został z budżetów gromad, w celu umożliwienia gromadom bardziej swobodnej i elastycznej gospodarki tymi środkami. W 1970 rady narodowe dysponowały funduszem w wysokości 2 mld zł, wydatkowały natomiast kwotę 1,6 mld zł. W 1973 f.g. został przekształcony w fundusz gminny.