Bank rozrachunków międzynarodowych

Bank rozrachunków międzynarodowych, powołany na podstawie międzynarodowej umowy z 1930 oraz konwencji zawartej z Konfederacją Szwajcarską, która przyznała B.R.M. pewne przywileje; akcjonariuszami B.R.M. są banki centralne państw europejskich (z wyjątkiem Banku Państwa ZSRR), m. in. także Narodowy Bank Polski. Największą liczbę akcji posiadają: Bank Anglii, Bank Francji, Bank Belgijski, Bank Włoski oraz Niemiecki Bank Związkowy. Zadaniem B.R.M. jest organizowanie i ułatwianie współpracy między bankami centralnymi; dokonywanie transakcji w zasadzie tylko z bankami centralnymi, a z innymi klientami jedynie za zgodą zainteresowanego banku centralnego. Zakres czynności B.R.M. obejmuje: 1. kupno i sprzedaż złota i dewiz; 2. udzielanie pożyczek bankom centralnym i korzystanie z kredytu u nich; 3. dyskonto weksli i innych krótkoterminowych obligacji; 4. przyjmowanie wkładów i depozytów od banków centralnych; 5. działanie w charakterze powiernika, przy międzynarodowych operacjach i rozliczeniach finansowych. Statut B.R.M. zabrania udzielania pożyczek rządom. W ostatnich latach rola B.R.M. znacznie wzrosła dzięki temu, że bierze on udział w szerokim zakresie w międzynarodowych operacjach kredytowych, mających na celu współdziałanie banków centralnych na rzecz stabilizacji walut. Comiesięczne posiedzenia Rady Banku (w której skład wchodzą kierownicy 8 największych europejskich kapitalistycznych banków centralnych) są ważnym ośrodkiem porozumień i ustalania międzynarodowej polityki walutowej; siedzibą B.R.M. jest Bazylea.