Komitet pracy i płac

Komitet pracy i płac, organ państwowy powołany w 1960 na miejsce Ministerstwa Pracy oraz Państwowej Komisji Etatów; działał do 1971. Do głównych zadań K.P. i P. należało zapewnienie realizacji narodowych planów gospodarczych i wytycznych Rady Ministrów w dziedzinie polityki zatrudnienia (rozmieszczenie siły roboczej, struktura, podział, ruchliwość oraz racjonalne wykorzystanie jej zasobów), polityki płac (kształtowanie prawidłowych proporcji płac, systemów płac, bodźców materialnego zainteresowania), normowania pracy oraz ubezpieczeń społecznych i zaopatrzenia emerytalnego. K.P. i P. miał prawo wydawania wytycznych i zaleceń z zakresu polityki zatrudnienia, płac, organizacji i normowania pracy, stosowania prawa pracy oraz przepisów o ubezpieczeniu społecznym i zabezpieczeniu rentowym. Ponadto miał prawo wydawania wytycznych do ustalania kierunków i metod pracy organów prezydiów rad narodowych w sprawach zatrudnienia. Nadzorował także ich działalność. Uzgodnienia z K.P. i P. wymagały przedkładane przez ministrów danych resortów projekty aktów normatywnych i decyzji Radzie Ministrów lub Prezydium Rządu oraz przepisy wykonawcze wydawane przez ministrów, dotyczące kompetencji K.P. i P. Wnioski i projekty aktów normatywnych przedkładanych przez K.P. i P. Radzie Ministrów lub Prezydium Rządu uzgadniane były z Centralną Radą Związków Zawodowych. K.P. i P. uległ likwidacji, a jego uprawnienia przejęło nowo utworzone w 1972 Ministerstwo Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.