Prawo wielkich liczb

Prawo wielkich liczb, matematyczne sformułowanie pewnych prawidłowości, występujących w zjawiskach masowych. W indywidualnych przypadkach działanie przyczyn ubocznych zaciemnia wpływ przyczyn głównych, w dużej masie natomiast działanie przyczyn ubocznych znosi się w większym lub mniejszym stopniu i występuje wyraźnie wpływ przyczyn głównych. W takich przypadkach mówi się, że działa p.w.l. Aby w danej zbiorowości działało p.w.l., zbiorowość musi być jednorodna, a przyczyny uboczne działające na elementy tej zbiorowości muszą być od siebie wzajemnie niezależne. Zbiorowość jest jednorodna, gdy każdy jej element pozostaje pod wpływem tych samych przyczyn głównych. Jeżeli z takiej zbiorowości pobiera się wiele prób i na ich podstawie wyznacza się pewną przeciętną (np. oblicza się udział złych sztuk jakiegoś wyrobu we wszystkich próbach wziętych do skontrolowania, czy przeciętną liczbę osób w rodzinach wylosowanych spośród jakiejś wielkiej masy rodzin), to przeciętna ta powinna być bliska odpowiedniej wartości przeciętnej w całej zbiorowości. P.w.l. głosi, że jeżeli będzie się zwiększać liczbę prób, to coraz większe jest prawdopodobieństwo tego, że różnica między tymi dwiema przeciętnymi będzie mniejsza od pewnej wielkości danej z góry. Oznacza to, że gdy zwiększa się liczbę prób, to wielkie odchylenia stają się coraz mniej prawdopodobne (np. jest coraz mniej prawdopodobne, że wszystkie sztuki wyrobu będą złe, albo że wszystkie wylosowane rodziny będą małe — najwyżej 3-osobowe). P.w.l. jest podstawą -* metody reprezentacyjnej.